ο χρόνος και η σημασία του

Λέμε συχνά ότι ο χρόνος «ρέει», «κυλά» και «φεύγει», χωρίς ποτέ να προσδιορίζουμε επακριβώς τι είδους «πράγμα» είναι αυτό που κυλά και φεύγει ασταμάτητα ή, τουλάχιστον, ποιος ή πώς μπορεί κανείς να μετρά την αδιάκοπη ροή του. Αναμφίβολα, ο «χρόνος» αποτελεί το πιο σκοτεινό και άπιαστο αντικείμενο της ανθρώπινης σκέψης (φυσικής και μεταφυσικής): πρόκειται για κάτι που υπάρχει «πραγματικά» ή, αντίθετα, είναι ένας βολικός τρόπος να «μετράμε» ό,τι συνεχώς μεταβάλλεται και παρέρχεται γύρω από εμάς και μέσα μας; Αραγε, θα συνεχίσει να κυλά αιωνίως, αδιαφορώντας για τις αδυναμίες και τις αγωνίες των ανθρώπων, ή κάποτε θα «τελειώσει», επαναφέροντας στο μηδέν το Σύμπαν και τους κατοίκους του;

Ο χρόνος στην ουσία είναι μία «εφεύρεση» του ανθρώπου, μια ψευδαίσθηση δηλαδή, διότι στην ουσία ο χρόνος είναι ένα σύνολο στιγμών που ζούμε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και φυσικά είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Φημολογείται πως : ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του : 1) Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής. 2) Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του. 3) Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα . Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι. Ο Αλέξανδρος του εξήγησε: 1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν. 2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν! 3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!”

Λέγεται ότι όταν ρώτησαν τον Αϊνστάιν «τι είναι ο χρόνος;», αυτός απάντησε χωρίς περιστροφές: «Ο,τι μετράνε τα ρολόγια μας», για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι ο χρόνος είναι κάτι που δεν μπορεί να συλληφθεί. «Διότι τούτο είναι ο χρόνος, το αριθμήσιμο ποσό (αριθμός) της κίνησης στη διάρκειά της από ένα πρότερο σε ένα ύστερο» λέει ο Αριστοτέλης δηλαδή το μετρήσιμο μαθηματικό μέγεθος έχει το ακριβές φυσικό νόημα που καταγράφεται στις ενδείξεις των ρολογιών και των ημερολογίων μας! Κατά τον Πλάτωνα :  «Ο χρόνος λοιπόν γεννήθηκε μαζί με τον ουρανό· και αφού γεννήθηκαν μαζί, θα διαλυθούν μαζί, αν βέβαια χρειαστεί ποτέ να διαλυθούν». Γι αυτό και ως απώτερη ανάλυση ορίζεται με την έννοια του «χωροχρόνου», για να μπορούν να συνδυαστούν οι έννοιες του χρόνου αλλά και του «χώρου» (όπως ορίζεται στη φυσική).

Καταλήγουμε μετά τα παραπάνω στο ότι ο χρόνος είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε, διότι ο χρόνος δεν γυρίζει ποτέ πίσω. Ο χρόνος είναι η ζωή μας. Το καλύτερο δώρο που μπορείς να δώσεις σε κάποιον, λοιπόν, είναι ο χρόνος σου !!!

Πηγές : Αριστοτέλη «Φυσικά», Πλάτωνος «Τίμαιος»

δημοσιεύθηκε στην Αργολική Ανάπτυξη στις 5/7/2012 Αρ. Φ. 622

THE MEANING OF THE TIME

We often say that time «flows», «roll» and «leaves,» but never define exactly what «thing» is this that flows in and out constantly, or at least who or how to count the uninterrupted flow. Undoubtedly, the «time» is the most obscure and elusive subject of human thought (physical and metaphysical): this is something that is «real» or, conversely, is a convenient way to «measure» everything is constantly changing and goes around by us and in us? wonder, will continue to flow indefinitely, without regard to the weaknesses and anxieties of people, or will ever «finished», bringing to zero the universe and its inhabitants?

The time is actually an «invention» of man, that is an illusion, because in essence, time is a set of moments we live in the moment and this is the most precious natural resource. Rumor has it: on the verge of death, Alexander the Great summoned his generals and sent the last three wishes: 1) To transfer the coffin on the shoulders of the best doctors of the time. 2) the treasures acquired (silver, gold, gems) to scatter them all the way to the grave. 3) His hands to stay gently swaying outside the coffin into view. One of the generals, surprised by the unusual wishes, Alexander asked what were the reasons. Alexander explained: 1) I want the most eminent physicians to carry the coffin me to be able to show in this way or that they do not have the face of death, the power to heal. 2) I want the ground to be covered by the treasures I can to see that goods we get here, stay here! 3) I want my hands to float in the air, to enable people to see that we leave with hands and arms license leave, when done for us the most precious treasure that is the time! »

It is said that when Einstein asked, «What is time?» He replied bluntly: «What our clocks measure» to enable us to understand that time is something that can not be arrested. «For this is the time, the countable amount (number) of motion in duration from one to a former post» Aristotle says that the measurable size is mathematically exact physical meaning recorded on any of the clocks and our calendars! According to Plato, «The time we was born with heaven, and as born together, dissolved together, if indeed ever be dissolved.» For this analysis, and ultimately defined the concept of «spacetime», in order to combine the concepts of time and the «space» (as defined in physics).

We conclude then that the above time is the most precious treasure we have, because it is limited. We can create money, but no longer. When you spend time in a person, bestowing a part of our lives that will never be able to make up, because time does not ever turn back. The time is our life. The best gift you can give to someone, then, is your time!

Sources: Aristotle «Naturally,» Plato’s «Timaeus»