Ο Τάσος Μπούφης γεννήθηκε στις Σπέτσες όπου και διαμένει. Έχει αποφοιτήσει από τη σχολή θερμουδραυλικών στο Ναύπλιο και από ιδιωτική σχολή φυσικοθεραπείας στην Αθήνα. Μετά από μία δεκαετία όπου έλειπε από το νησί των Σπετσών το 2009 επέστρεψε μόνιμα. Είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη. Εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος και στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με τους αγώνες δρόμου. Είμαι μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου και στις πρόσφατες εκλογές ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, δεδομένης της διάθεσης του να ασχοληθεί με τα κοινά.
Οι αγώνες δρόμου που τον έχουν κερδίσει, μετά τον Μαραθώνιο, είναι αυτοί των υπεραποστάσεων. Δύσκολοι και απαιτητικοί αγώνες όπως το Σπάρταθλο που είναι ο ιστορικότερος αγώνας υπεραποστάσεων και που συμμετέχουν δρομείς από όλο τον κόσμο.
ΔΔ: Πότε ξεκινήσατε τους αγώνες δρόμου; Τι σας προέτρεψε να ασχοληθείτε με το άθλημα στην αρχή και πόσο γρήγορα συμμετείχατε στον κλασσικό Μαραθώνιο για πρώτη φορά.
ΤΜ: Ξεκίνησα τους αγώνες δρόμου το 2016, τη χρονιά που γεννήθηκε η κόρη μου, επειδή ήθελα όταν θα γινόταν ενός έτους να τρέξω στον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, στον οποίο συμμετέχω ανελλιπώς από το 2017 και θα παίρνω μέρος για όσα χρόνια μπορώ να τρέχω. Γιατί ο Μαραθώνιος Αθηνών είναι η γιορτή του αθλητισμού, πάνω στην αυθεντική διαδρομή, την οποία πιστεύω πως ο κάθε Έλληνας θα πρέπει να τρέξει ή έστω να περπατήσει μια φορά στη ζωή του. Αφορμή για να ξεκινήσω το τρέξιμο ήταν οι αθλητικές διοργανώσεις του νησιού μου, όπου έβλεπα να συμμετέχουν πολλοί επαγγελματίες κι ερασιτέχνες αθλητές και ήθελα να αποτελέσω μέρος αυτής της γιορτής. Και επίσης, όπως προείπα, η υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου, το μεγαλύτερο μου κίνητρο στους αγώνες μου, η κόρη μου.
ΔΔ: Μιλήστε μας λίγο για το Spetses Mini Marathon που σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είχε τεράστια επιτυχία και που οργανώνεται στο νησί σας τα τελευταία χρόνια.
ΤΜ: Το Spetses Mini Marathon πρόκειται για μια διοργάνωση, που ξεκίνησε το 2010, με πρωτοβουλία της κυρίας Μαρίνας Κουταρέλη, και που αγκάλιασε ο Δήμος και όλο το νησί, συμμετέχοντας είτε ως δρομείς είτε ως εθελοντές. Από την πρώτη στιγμή είχε τεράστια επιτυχία και πλέον έχει γίνει θεσμός για πολλούς δρομείς. Αυτό αποδεικνύεται από τον πολύ μεγάλο αριθμό συμμετοχών, που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται και μεγαλύτερος. Η διοργάνωση αυτή πραγματοποιείται το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και το Spetsathlon, το οποίο περιλαμβάνει τα αγωνίσματα του τριάθλου (κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο) και λαμβάνει χώρα το Μάιο, με εξίσου μεγάλη επιτυχία.
ΔΔ: Το Σπάρταθλο θεωρείται δύσκολος και απαιτητικός αγώνας δρόμου. Μιλήστε μας γι αυτήν σας την εμπειρία.
ΤΜ: Το Σπάρταθλον είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος αγώνας δρόμου, 246 χιλιομέτρων, με χρόνο ολοκλήρωσης τις 36 ώρες. Για να μπορεί κάποιος αθλητής να συμμετάσχει, θα πρέπει να έχει πάρει κριτήριο από κάποιον άλλο αγώνα, το οποίο ισχύει για 2 χρόνια, προκειμένου να μπορέσει να δηλώσει συμμετοχή στην κλήρωση του Σπαρτάθλου. Ενδεικτικά, να πούμε, ότι φέτος δήλωσαν 157 Έλληνες και θα τρέξουν 51. Γενικά στην ιστορία του Σπαρτάθλου έχουν τερματίσει το 51% των δρομέων που έχουν πάρει εκκίνηση, δηλαδή σχεδόν οι μισοί έχουν εγκαταλείψει. Και επίσης, πολύ σημαντικό, ότι μέχρι το 2022 (40 χρόνια από την πρώτη διοργάνωση) έχουν τερματίσει 196 Έλληνες μόνο.
Το Σπάρταθλον έχει 75 σημεία ελέγχου, τα οποία όλα είναι «κόφτες» και πρέπει να περάσεις σε συγκεκριμένες ώρες. Η μεγαλύτερη δυσκολία του, ωστόσο, είναι η ίδια η διαδρομή: συνήθως ξεκινάς με αρκετή ζέστη μέχρι τον Ισθμό και πολύ κρύο τη νύχτα, στην πεδιάδα της Τρίπολης, καθώς επίσης και η μορφολογία του εδάφους (άσφαλτος, χώμα, ανηφόρες).
Όσον αφορά στη δική μου συμμετοχή τώρα από τη στιγμή που άρχισα να ασχολούμαι με τους αγώνες υπεραποστάσεων, ήταν για μένα μονόδρομος η συμμετοχή μου στο Σπάρταθλον, καθώς τον θεωρώ τον κορυφαίο αγώνα σε αυτή τη κατηγορία, τόσο για τη δυσκολία του όσο και για την ιστορία του. Ακολουθώντας τη διαδικασία, έτρεξα ένα μεγάλο αγώνα, το Δρόμο Αθανάτων (142 χλμ) το 2021 για να μπορέσω να κερδίσω το κριτήριο, δήλωσα συμμετοχή και κληρώθηκα το 2022. Παρόλα αυτά, δεν κατάφερα να τερματίσω, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δεν το έβαλα κάτω, και δήλωσα ξανά συμμετοχή την επόμενη χρονιά. Κληρώθηκα ως επιλαχών, αλλά στάθηκα τυχερός και λίγο πριν ολοκληρωθούν οι συμμετοχές, επελέγην. Και φυσικά δέχθηκα. Η εκκίνηση κάτω από την Ακρόπολη είναι κάτι το μοναδικό. Σε όλη τη διαδρομή όλοι οι εθελοντές, αλλά και ο απλός κόσμος είναι εκεί για να εμψυχώνουν τους αθλητές. Η είσοδος στη Σπάρτη και το να αντικρύζεις, μετά από 36 ώρες, το άγαλμα του βασιλιά Λεωνίδα είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, για τον κάθε δρομέα.
Να σημειώσω φυσικά και ότι η επιστροφή μου στο νησί μου επεφύλαξε μια τεράστια έκπληξη, μιας και με υποδέχτηκαν πανηγυρικά στο λιμάνι η οικογένειά μου, φίλοι και συναθλητές, καθώς και όλα τα μέλη του συνδυασμού στον οποίο συμμετείχα στις εκλογές. Κι όσο περνούσαν οι μέρες και καθημερινά δεχόμουν συγχαρητήρια από τους συντοπίτες μου, να μου μιλάνε με συγκίνηση και υπερηφάνεια, τότε άρχισα κι εγώ να συνειδητοποιώ τι είχα πετύχει.
ΔΔ: Θα παίρνατε μέρος σε διαφορετικούς αγώνες δρόμου με άλλες καιρικές συνθήκες και απαιτήσεις όπως πχ τον Marathon des Sables έναν αγώνα στην πιο δύσβατη έρημο της Γης, τη Σαχάρα ή τον Badwater που γίνεται στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ;
ΤΜ: Επιλέγω τους αγώνες που θα τρέξω με βάση την ιστορικότητά τους. Στην Ελλάδα, οι περισσότεροι αγώνες υπεραπόστασης έχουν ιστορικό υπόβαθρο. Επίσης, τρέχοντας σε αυτούς αγώνες, διανύεις και πανέμορφα τοπία, περνάς μέσα από δάση, χωριά, βουνά και συναντάς ανθρώπους που σε υποδέχονται με ζεστασιά και ενθουσιασμό. Αυτά δεν τα βρίσκεις τόσο εύκολα αλλού. Για αυτό μου αρέσει να τρέχω στην Ελλάδα, αλλά φυσικά θα ήθελα να βιώσω την εμπειρία σε κάτι τελείως διαφορετικό και να τρέξω κι αλλού.
ΔΔ: Μόνο ο αθλητισμός ήταν το ερέθισμα για να θέσετε υποψηφιότητα στις απερχόμενες εκλογές ή έχετε ιδέες και για άλλους τομείς για το νησί σας;
ΤΜ: Για τη συμμετοχή μου στις απερχόμενες εκλογές, σίγουρα ο βασικός λόγος ήταν ο αθλητισμός, αλλά μεγαλύτερο κίνητρο ήταν η υποψηφιότητα της Ευγενίας Φραγγιά, με το όραμα και τις ιδέες της. Παρόλο που δεν εξελέγην, συμμετέχω ενεργά, ως μέλος της ομάδας, όπως όλοι μας, προσπαθώντας να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για τον τόπο μας είτε στο κομμάτι των υποδομών, της καθαριότητας είτε της εκπαίδευσης, της φιλοζωίας και πάει λέγοντας.
ΔΔ: : Πείτε μας τους κύριους λόγους για να ξεκινήσει το τρέξιμο κάποιος από το μηδέν και όχι απαραίτητα μικρός ηλικιακά; Και αντίστοιχα πείτε μας πόσο σημαντικό είναι να ξεκινήσει ένα παιδί τους αγώνες δρόμου για να κάνει στο μέλλον πρωταθλητισμό
ΤΜ: Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσει κάποιος να αθλείται. Όχι απαραίτητα τρέξιμο. Είναι πολύ σημαντικό να φροντίζουμε την υγεία μας. Τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική φυσικά! Ειδικά σε μέρη όπως οι Σπέτσες, όπου μπορεί κάποιος να πάει για τρέξιμο ή ακόμα και για περπάτημα δίπλα στη θάλασσα. Το τρέξιμο, προσωπικά, μου προσφέρει ηρεμία. Εκείνη την ώρα δε σκέφτομαι την καθημερινότητά μου, αλλά μόνο τη διαδρομή ή τον εκάστοτε αγωνιστικό στόχο μου.
Όσον αφορά στα παιδιά, είναι εξαιρετικά ουσιώδες να μπουν στον αθλητισμό, γιατί αυτό τους προσφέρει καλή υγεία, πειθαρχία, εκτόνωση. Μαθαίνουν να συνεργάζονται, να δείχνουν αλληλεγγύη και πάνω από όλα ο αθλητισμός μπορεί να τα κρατήσει μακριά από την καθιστική ζωή, τις οθόνες καθώς και κινδύνους όπως τα ναρκωτικά και κάθε είδους εξάρτηση. Αυτός είναι κι ο λόγος που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα κοινά, για να βοηθήσω κι εγώ στο να δημιουργηθούν υποδομές και εγκαταστάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να αθλούνται σωστά και με ασφάλεια.
ΔΔ : Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια γενικά; Που θα θέλατε στο άμεσο μέλλον να συμμετάσχετε στα αθλητικά δρώμενα και στον Ελλαδικό χώρο και εκτός αυτού.
ΤΜ : Είναι σίγουρο πως θέλω να ξαναπάρω μέρος στο Σπάρταθλον και σε άλλους αγώνες μέσα στην Ελλάδα. Επίσης, έχω μια ιδέα στο μυαλό μου, η οποία θα έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για τον σπετσιώτικο σύλλογο «Σπετσοπούλια», ένα σύλλογο γονέων παιδιών ΑΜΕΑ. Πιο συγκεκριμένα, θέλω να διανύσω το Camino de Santiago, τη διαδρομή του Αγίου Ιακώβου, η οποία ξεκινάει από τα Πυρηναία της Νότιας Γαλλίας και καταλήγει στο Σαντιάγκο της Ισπανίας. Μια διαδρομή, θρησκευτικού περιεχομένου, 800 περίπου χιλιομέτρων.
Στο κλείσιμο αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να αναφερθώ στον προπονητή μου Ιωάννη Δημόπουλο, για τη σωστή καθοδήγηση. Η εμπειρία του στις υπεραποστάσεις είναι τεράστια και πάντα με συμβούλευε με λίγα λόγια και στοχευμένα, ως Σπαρτιάτης! Επίσης και στο σύλλογο που ανήκω, τους «Σπαρτιάτες Δρομείς», για την στήριξή τους –τους θεωρώ δεύτερη οικογένειά μου, στο χορηγό μου «Yayaki Spetses», που αγκάλιασε αυτό το πάθος μου και τον Λουκά Χιουζ και το «Freewheel Bikes», όπου εργάζομαι, για όλη τη βοήθεια και την κατανόηση. Τέλος, το «Active», το κατάστημα αθλητικών ειδών του φίλου μου, για την προμήθεια όλου του δρομικού εξοπλισμού.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ERmionida MAGazine Τεύχος 43 Απρίλιος 2024 https://ermionidamagazine.com/wp-content/uploads/2024/04/Er-mag-43.pdf
Ενημέρωση - γράφει η Δέσποινα Δημότση, Despina Dimotsi 